ارز کالایی چیست؟ مهمترین ارزهای کامودیتی کدامند؟
ارزهای کالایی، ارزهایی هستند که همبستگی بالایی با قیمت کالاها مانند فلزات، نفت و محصولات کشاورزی دارند. ارزهای کشورهایی که صادرکنندگان اصلی این کالاها هستند، اغلب ارزهای کالایی در نظر گرفته می شوند، زیرا ارزش آنها ارتباط تنگاتنگی با تقاضا و عرضه کالاهای اساسی دارد.
لیست ارزهای اصلی کالا
دلار استرالیا (AUD): استرالیا صادرکننده عمده سنگ آهن، زغال سنگ، طلا و سایر فلزات و همچنین محصولات کشاورزی مانند گندم و گوشت گاو است.
دلار کانادا (CAD): کانادا یک تولید کننده و صادرکننده عمده نفت است و ارزش دلار کانادا با قیمت نفت ارتباط تنگاتنگی دارد. همچنین، کانادا صادرکننده بزرگ گاز طبیعی و سایر منابع طبیعی مانند چوب و مواد معدنی است.
کرون نروژ (NOK): نروژ یکی دیگر از صادرکنندگان عمده نفت و گاز است و ارزش NOK ارتباط تنگاتنگی با قیمت نفت دارد. نروژ همچنین صادرکننده عمده غذاهای دریایی، الوار و فلزات است.
پزو مکزیک (MXN): مکزیک صادرکننده عمده نفت است و صادرات نفت منبع درآمد قابل توجهی برای این کشور است. در نتیجه، ارزش MXN تحت تأثیر قیمت نفت است.
رئال برزیل (BRL): برزیل صادرکننده عمده سویا، قهوه، شکر و سایر محصولات کشاورزی و همچنین سنگ آهن و روغن است.
ین ژاپن (JPY): ژاپن به شدت به واردات نفت وابسته است و ارزش ین می تواند تحت تأثیر تغییرات قیمت نفت باشد.
روبل روسیه (RUB): روسیه یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت و گاز طبیعی در جهان است. همچنین صادرکننده عمده فلزات و الوار است.
فرانک سوئیس (CHF): سوئیس سابقه طولانی در زمینه بانکداری و ثبات مالی دارد و بانک ملی سوئیس هنوز مقدار قابل توجهی از ذخایر طلا را در اختیار دارد. این به حفظ ارزش فرانک سوئیس کمک کرده است، که اغلب در مواقع عدم اطمینان اقتصادی به عنوان یک ارز امن در نظر گرفته می شود.
دلار ایالات متحده (USD): در حالی که ایالات متحده صادرکننده عمده نفت نیست، دلار آمریکا معمولاً به عنوان یک ارز امن تلقی می شود و می تواند تحت تأثیر قیمت های جهانی نفت قرار گیرد زیرا سرمایه گذاران سرمایه گذاری خود را تغییر می دهند.
این ارزها به دلیل نوسانات قیمت کالاها نسبت به سایر ارزهای اصلی نوسان بیشتری دارند. آنها اغلب تحت تأثیر رویدادهای اقتصادی جهانی و تحولات ژئوپلیتیکی هستند که بر تقاضا و عرضه کالاها تأثیر می گذارد.